Lechia Dzierżoniów
Pełna nazwa |
Miejski Zakładowy Klub Sportowy Lechia Dzierżoniów | ||
---|---|---|---|
Przydomek |
Trójkolorowi | ||
Barwy |
| ||
Data założenia |
19 sierpnia 1945 | ||
Liga | |||
Państwo | |||
Województwo | |||
Siedziba | |||
Adres |
ul. Wrocławska 47 | ||
Stadion | |||
Prezes |
Paweł Sibik | ||
Trener |
Paweł Sibik | ||
| |||
Strona internetowa |
Lechia Dzierżoniów – polski klub piłkarski z siedzibą w Dzierżoniowie, występujący w grupie wschodniej dolnośląskiej IV ligi.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W marcu 1955 roku, tuż przed rozpoczęciem sezonu piłkarskiego, doszło do połączenia dwóch dzierżoniowskich klubów – Ogniwa i Spójni. W ich miejsce powstało Terenowe Koło Sportowe Sparta. Połączone siły piłkarskie niedawnych rywali, wystartowały w rozgrywkach o mistrzostwo klasy C. Wyselekcjonowana kadra pierwszego zespołu okazała się jednak na tyle mocna, że dzierżoniowianie rozpoczęli szybki marsz w górę ligowej hierarchii. W roku 1955 Sparta wywalczyła awans do klasy B. Jeszcze w tym samym roku, doszło do kolejnego połączenia dzierżoniowskich klubów. W nocy z 5 na 6 grudnia, w mieszkaniu jednego ze sportowych działaczy, spotkali się przedstawiciele Sparty (Kazimierz Michalski) i działającej przy ZR Diora – Stali (A. Czachorowski i J. Krasówka), którzy postanowili stworzyć w Dzierżoniowie silną drużynę piłkarską. Kazimierz Michalski zaproponował, żeby nowy klub przyjął nazwę Lechia. Ustalono, że barwami TKS Lechia będą kolory – żółty, czerwony i niebieski. Barwy te powstały z żółto-czerwonych barw Sparty i żółto-niebieskich barw Stali.
Na początku 1956 roku, pracownik Diory, Adam Piech opracował godło klubu. Sezon 1991/1992 Lechici zaczynali już w roli faworytów. Jednak początek nie był najlepszy, gdyż cały czas Lechici okupowali miejsce za pierwszą trójką, a głównym kandydatem do awansu stał się Dozamet Nowa Sól. Dopiero po ostatnim meczu rundy jesiennej, po wygraniu z Bielawianką na wyjeździe 1:0, objęli prowadzenie. Wiosna była bardzo zacięta, gdyż o awans walczyły Dozamet i Lechia. Przed ostatnim meczem na lepszej pozycji był Dozamet, gdyż jechał do zdegradowanego już BKS-u Bolesławiec, ale niespodziewanie zremisował. Pozwoliło to Lechii (dzięki zwycięstwu 7:1 z Bielawianką) zdobyć mistrzostwo III ligi i awansować szczebel wyżej. W pierwszym sezonie w II lidze nie wiodło się Lechitom najlepiej, a utrzymanie zapewnili sobie dopiero w ostatnim meczu, remisując u siebie 1:1 ze Stilonem Gorzów Wielkopolski. Kolejny sezon był już lepszy w wykonaniu „trójkolorowych”, po półmetku rozgrywek zajmowali 8 miejsce, natomiast sezon zakończyli na 9 miejscu. Lechia była jedynym zespołem, który nie przegrał z Olimpią Poznań, gdyż 2 razy zremisowali, a przyjazd trenera tej drużyny do Dzierżoniowa wywołał duże zainteresowanie. Trener Elany Toruń, Andrzej Witkowski, krytycznie ocenił Lechitów. Uważał, że pozycja Lechii to „w 40% zasługa bramkarza Andrieja Zabijakina, czołowego goalkeepera II ligi”, ale trudno mu się dziwić, gdyż jego drużyna przegrała z Lechią 5:2 u siebie i 3:1 w Dzierżoniowie.
Trzeci rok gry w II lidze okazał się niespodziewanie ostatnim. Z zespołu do Śląska Wrocław odszedł Józef Kostek, ale pojawił się Grzegorz Krawiec, który powrócił z II-ligowego klubu belgijskiego KTH Diest. Po 4 kolejkach zajmowali 4 miejsce, a po rundzie jesiennej 7, a tylko fatalna kondycja finansowa wróżyć mogła wiosenne kłopoty. W ostatnim meczu jesieni piłkarze wystąpili w czarnych opaskach aby zaprotestować przeciwko braku zainteresowania klubem ze strony miasta. Po remisowym 1:1 meczu ze Ślężą grupa ponad 1500 kibiców udała się pod ratusz, domagając się od burmistrza Leszka Tymcio udzielenia pomocy klubowi i zaniechania planu budowy hali targowej na bocznym boisku jedynego II-ligowca w województwie. Manifestacja ta nie wywołała żadnej reakcji ze strony władz miasta. W tej sytuacji klub zmuszony był sprzedać najzdolniejszego piłkarza Jarosława Krzyżanowskiego do Zagłębia Lubin. Runda wiosenna była kompletnie nieudana i po 2 zwycięstwach, 3 remisach oraz 11 porażkach Lechia pożegnała się z II ligą.
Po spadku odbyła się ogromna wyprzedaż zawodników. Z podstawowej jedenastki pozostali Arkadiusz Paszkowski, Grzegorz Rempalski, kontuzjowany Zbigniew Soczewski i Andriej Zabijakin. W trakcie sezonu dołączył Jacek Sobczak. Sezon Lechia zakończyła na 11. miejscu. W kolejnym sezonie w roku 1996/1997 Lechia zagrała też nie najlepiej. Natomiast sezon 1997/1998 zakończył się spadkiem z III ligi. Przez całą rundę wiosenną Lechici zajmowali 8 miejsce, a żeby pozostać w III lidze trzeba było zająć 6 miejsce. Z III ligi poza Lechią spadło jeszcze 12 zespołów. Tak duża liczba drużyn opuszczających III ligę związana była z reorganizacją, w wyniku której z ośmiu III lig powstały cztery.
Kolejne lata dla dzierżoniowskiego klubu nie były zbyt udane. Tylko raz, w sezonie 2000/2001, Lechici walczyli o awans do IV ligi. Mając w składzie takich piłkarzy jak Albert Połubiński czy Bartłomiej Świątek klub mógł odnieść kolejny sukces, awansując o klasę wyżej. Jednakże w ostatnim meczu sezonu, w derbach powiatu dzierżoniowskiego, Lechia musiała uznać wyższość Bielawianki i tym samym pożegnała się z marzeniami o awansie. Należy jednak wziąć pod uwagę, że klub borykał i nadal boryka się z dużymi trudnościami finansowymi, a gra w III lidze, dalekie wyjazdy i co związane z tym wysokie koszty utrzymania pierwszego zespołu, pogrążyłyby klub jeszcze bardziej. Po tym sezonie kilku najlepszych graczy odeszło z zespołu, pierwszą drużynę zasiliła grupa młodzieżowców. Jednakże to nie wystarczyło na utrzymanie klubu w IV lidze. W sezonie 2003/2004, najgorszym w historii klubu, Lechia nie odnosząc żadnego zwycięstwa w lidze, spadła do klasy okręgowej. Nastąpiła przebudowa całego zespołu – postawiono na młodzież i swoich wychowanków.
W sezonie 2005/2006 Lechia Dzierżoniów grała w klasie okręgowej, natomiast juniorzy występowali w najwyższej klasie rozgrywkowej – Dolnośląskiej Lidze Juniorów. Bardzo rozwinęło się szkolenie młodzieży i dlatego najmłodsze grupy piłkarskie zdobyły już prestiż na arenie krajowej, spotykając się w turniejach z takimi klubami jak Legia Warszawa czy Wisła Kraków. A ostatnio są zapraszane na turnieje zagraniczne, gdzie grają m.in. ze Spartą Praga czy Bayerem 04 Leverkusen.
W sezonie 2006/2007 Lechia Dzierżoniów zapewniła sobie awans do IV ligi, w sezonie kolejnym utrzymała się w tej klasie rozgrywkowym, by w sezonie 2008/2009 zająć wysokie, bo 4. miejsce w rozgrywkach.
W sezonie 2009/2010 Lechia Dzierżoniów zapewniła sobie awans do III ligi zajmując pierwsze miejsce w rozgrywkach grupy dolnośląskiej IV ligi. W III lidze występowała do sezonu 2018/2019, kiedy to zajęła przedostatnie miejsce i spadła do IV ligi[1]. W sezonie 2019/2020 zajęła 9. miejsce[a][2], a w dwóch następnych latach wygrywała rozgrywki[3][4], jednak, w związku z przegranymi barażami, gra dalej na piątym szczeblu.
Nazwy
[edytuj | edytuj kod]- 1945 – Ogniwo Dzierżoniów
- 1955 – TKS Sparta Dzierżoniów (po fuzji ze Spójnią Dzierżoniów)
- 1955 – TKS Lechia Dzierżoniów (po kolejnej fuzji, tym razem ze Stalą Dzierżoniów)
- 1974 – ZKS Unitra-Diora Dzierżoniów
- 1979 – MZKS Lechia Dzierżoniów
Sukcesy
[edytuj | edytuj kod]Rozgrywki ligowe
Rozgrywki pucharowe
- Puchar Polski – Wałbrzyski Okręgowy Związek Piłki Nożnej:
- Zdobywca (2): 1990/1991, 2006/2007
Obecny skład
[edytuj | edytuj kod]- Stan na 3 sierpnia 2022
Piłkarze w historii klubu
[edytuj | edytuj kod]Reprezentacja Polski
[edytuj | edytuj kod]Zawodnicy Ekstraklasy
[edytuj | edytuj kod]- Jarosław Jach (Zagłębie Lubin)
- Michał Masłowski (Zawisza Bydgoszcz)
- Mateusz Piątkowski (Jagiellonia Białystok)
- Jarosław Lato (Śląsk Wrocław, Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski, Polonia Warszawa, Jagiellonia Białystok)
- Jarosław Krzyżanowski (Zagłębie Lubin)
- Paweł Sibik (Odra Wodzisław Śląski)
- Józef Kostek (Śląsk Wrocław)
- Patryk Klimala (Jagielonia Białystok)
Sztab szkoleniowy
[edytuj | edytuj kod]- Aktualne na dzień 29 marca 2020
Funkcja | Imię i nazwisko | Kraj |
---|---|---|
Trener | Paweł Sibik[5] | Polska |
Asystent trenera | Polska |
Dotychczasowi trenerzy
[edytuj | edytuj kod]
|
|
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Sezon 2019/2020 został przedwcześnie zakończony w związku z pandemią koronawirusa. W momencie zawieszenia drużyny rozegrane miały po 16 spotkań.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ III liga 2018/2019, grupa: III [online], www.90minut.pl [dostęp 2022-06-17] .
- ↑ IV liga 2019/2020, grupa: dolnośląska (wschód) [online], www.90minut.pl [dostęp 2022-06-17] .
- ↑ IV liga Koleje Dolnośląskie 2020/2021, grupa: dolnośląska (wschód) [online], www.90minut.pl [dostęp 2022-06-17] .
- ↑ IV liga 2021/2022, grupa: dolnośląska (wschód) [online], www.90minut.pl [dostęp 2022-06-17] .
- ↑ Kamil Tybor , Paweł Sibik: Przetrwałem to, nie dawałem się, postawiłem sobie poprzeczkę wysoko i do niej doskoczyłem (WYWIAD) [online], iGol.pl, 29 marca 2020 [dostęp 2021-04-03] (pol.).